SCHOOLSTRIJD 2.1

 

SCHOOLSTRIJD 2.1 is een psychologische roman over de strijd van een leraar uit de 20^ste eeuw om te overleven in het onderwijs van de 21^ste eeuw. De opmars van marktdenken en digitalisering in de jaren ’90 van de vorige eeuw, met daarop volgend de impact van sociale media aan het begin van deze eeuw, hebben het onderwijs ingrijpend veranderd. Zodoende is het geenszins ondenkbaar dat een leraar die in 1970 nog de hemel in geprezen werd, naar de huidige mores op staande voet ontslagen zou worden.

Dit is de kern van de strijd die Anton, de hoofdpersoon in dit verhaal, levert. Antons verhaal is weliswaar fictief, maar is gebaseerd op ware gebeurtenissen. Dat maakt het tegelijkertijd heel persoonlijk en actueel. Het geeft een intieme inkijk in het dagelijks leven van een leraar aan de middelbare school en de problemen waarmee docenten heden ten dage worden geconfronteerd. Behalve ter leering ende vermaak is dit boek ook bedoeld om het maatschappelijk debat aan te zwengelen over de richting waarin het onderwijs zich momenteel ontwikkelt. 

Het boek is ongeveer 400 pagina's dik en begint met een proloog; een soort ‘sneak preview’ van de afloop van het verhaal, bijna twintig jaar later. Daarna is het opgedeeld in twee delen.

Het eerste deel speelt zich af in één schooljaar: 2004 – 2005. In dit deel figureert vooral Anton en is het verhaal gericht op één specifieke casus. Anton wordt geconfronteerd met een erg lastige leerling en nog lastigere ouders. Zijn eigenzinnige karakter zet hem ertoe aan zijn eigen problemen op zijn eigen manier op te lossen. Dat de schoolleiding daar niet altijd blij mee is beseft hij wel, maar dat deert hem niet. Hij koestert zijn ideeën over goed onderwijs en is niet wars van kritiek op allerlei vermeende misstanden. Daarmee brengt hij zichzelf echter flink in de problemen. Wanneer de afdelingsleider op een gegeven moment achter zijn rug om stiekem de leerlingen gaat steunen en hem afvalt, escaleert het conflict dusdanig, dat het hem bijna zijn baan kost.

Deel twee begint tien jaar later en strekt zich uit over meerdere schooljaren: 2015 – 2021. Nu wordt Antons leraarschap in al zijn facetten belicht. Leuke, emotionele, komische en stressvolle ervaringen wisselen elkaar af. In dit deel figureert Rosanne nadrukkelijk naast Anton. Zij is een ambitieuze, bijna twintig jaar jongere collega die zich weet op te werken tot afdelingsleider. Maar afdelingsleiders worden getransformeerd naar teamleiders; leiders die veel marktgerichter horen te denken. Die wijziging en andere gevolgen van de introductie van het marktdenken in het onderwijs, bevorderen Antons functioneren niet. Integendeel. De conflicten met de schoolleiding worden steeds groter. Achter zijn rug om wordt Rosanne gedwongen een dossier over hem aan te leggen, op grond waarvan de rector hem wil proberen te ontslaan. Rosanne worstelt enorm met het dilemma tussen haar eigen ambitie aan de ene kant en de van hogerhand aangestuurde machinaties richting Anton aan de andere kant. Haar stressbestendigheid wordt er danig door op de proef gesteld.

Intussen blijft Anton zich hevig verzetten. Zijn in de jaren ’60 van de vorige eeuw gewortelde maatschappelijke betrokkenheid én zijn niet-aflatende eigenwijsheid dwingen hem ertoe door te gaan tot het bittere eind. Een einde dat zowaar minder bitter blijkt dan verwacht ...